TEMSE/DEURNE – De organisatie Golden Liftetime Awards, de waarderingsprijs voor artiesten van bij ons, reikte op woensdag 15 mei voor de 15de maal trofees uit voor de bekroning van een muzikale carrière. Die eer viel aan 3 artiesten te beurt, met name geboren Temsenaar Jacques Raymond, John Terra en (postuum) Johan Stollz.
De stijl- en luisterrijke ceremonie vond plaats in cc Gasthuiskapel in Aarschot in aanwezigheid van 200 gasten, onder wie tal van vedetten en personaliteiten uit de Vlaamse showbizz.
De laudatio voor de 81-jarige Jacques Raymond werd uitgesproken door zangeres Lily Castel, met wie de Temsenaar talrijke malen optrad. Zij prees Jacques voor zijn veelzijdig zangtalent, beroepsernst en bescheidenheid, vertaald in z’n succesrijke internationale carrière. De Prins Junior-Band voerde enkele nummers van Jacques uit: ‘The loveboat’, ‘You’re so sympatico’ en het spetterende ‘El Sol’. Jacques Raymond rondde de huldiging af met een hartelijk dankwoord, waarbij hij zijn erkentelijkheid verwoordde t.a.v. allen die bijdroegen tot zijn carrière.
Temse, Jacques’ geboorteplaats, was op de uitreiking vertegenwoordigd door burgemeester Luc De Ryck en Toerisme Temse-voorzitter Rita Heerwegh en echtgenoot Jan Eeckelaert. Jacques Raymond, die in Deurne woont, is altijd erg gehecht gebleven aan z’n geboorteplaats, wat o.m. wordt geïllustreerd door z’n compositie ‘Groeten uit Temse’, waarin hij tal van eigenheden van de Scheldegemeente laat aan bod komen.
Wie was Jaques Raymond ? Klik hieronder verder
Jacques Raymond, als ster ontdekt
Jozef Remon (°Temse, 13/10/1937) stamt uit een muzikale familie (met zijn vader en grootvader bracht hij de lp ‘Drie generaties Remon’ uit). Zijn zangtalent sprong van jongs af aan in het oor en in 1959 stuurde z’n buurvrouw Josée Verhulst-Dusar – zonder zijn medeweten – zijn kandidatuur in voor deelname aan het TV-programma ‘Ontdek de Ster’. Jacques werd de revelatie van de wedstrijd: hij kaapte de Eerste Prijs weg met Cole Porters ‘Begin the beguine’, de start van zijn carrière. Zijn artiestennaam werd Jacques Raymond, een suggestie van radioproducer Bob Boon.
In 1961 sloot hij een platencontract af en nam hij zijn eerste plaat op (‘Heel veel liefs/Mijn kleine piccolina’), in 1962 werd hij beroepsartiest. In 1963 vertegenwoordigde hij ons land op het Eurovisiesongfestival in Londen, waar hij met ‘Waarom’ de 10de plaats behaalde, midden een keur van internationale vedetten (Esther Ofarim, Emilio Pericolli, Alain Barrière, Françoise Hardy, Nana Mouskouri, Heidi Brühl…). Zijn carrière nam daarna een internationale vlucht, waarbij naast Nederland, Italië en Spanje in het bijzonder Duitsland centraal stond. In 1972 werd hij contractueel verbonden aan de Duitse televisie. Tot 1982 was hij te gast op de TV-shows ‘Opa’s Hitparade en Hit Journal’. Hij trad op met gereputeerde Duitse orkesten (Max Greger, en Paul Kuhn…) en werd vanaf 1981 de huiszanger van de big band van de Saarländischer Rundfunk. Hier beleefde hij de tijd van zijn leven aan de zijde van Peter Alexander, Mireille Mathieu, Freddy Quinn, Caterina Valente, Nana Mouskouri, Rex Gildo en andere beroemdheden.
Tot het collectief geheugen behoren ook zijn opnamen onder het pseudoniem Ray Mondo, z’n overwinning met het Belgisch team in de Knokke-Cup, z’n eigen orkest (‘Jacques Raymond Septet’), de 2de deelname aan het Eurosongfestival (1971, met Lily Castel), de hoofdrol in de populaire radio- en TV-shows ‘De tijd van toen’ enzoveel meer.
Jacques Raymond was op de eerste plaats een performer, een artiest die het van optredens moest hebben. Hij dankte zijn succes en internationale erkenning aan zijn warme, innemende stem (‘crooner’), maar tegelijk aan de beroepsernst waarmee hij die stem ontwikkelde en koesterde. Z’n stemkwaliteiten lieten hem toe een brede waaier van muzikale genres te beoefenen en zijn repertoire daaraan aan te passen. Zijn stem is vereeuwigd op ontelbare opnamen (CD’s, video/DVD, singles, LP’s, cassettes…). Hij heeft ook een omvangrijk palmares als componist en tekstschrijver. Na een carrière van 60 jaar (1954-2014) zette hij een punt achter zijn loopbaan. De laatste decennia trad hij op met zijn echtgenote, de zangeres Ingriani. Jacques en Ingriani wonen in Deurne.