Tafeltennisclub Temse vierde 50-jarig bestaan.

TEMSE – Op zaterdag 10 februari vierde Tafeltennisclub Temse zijn gouden jubileum. Naast een bowling en een feestmaal omvatte het programma een ontvangst op het gemeentehuis.

Burgemeester Luc De Ryck gaf een overzicht van de sportgeschiedenis van Temse en situeerde de oprichting van Tafeltennisclub Temse in de voor Temse zeer vruchtbare sportjaren ’60. Stefaan Smet, sinds vorig jaar voorzitter, weidde uit over de recente evolutie, waarna erevoorzitter Werner Maerevoet, tot vorig jaar voorzitter, de historiek van de club uit de doeken deed.

De stijlrijke ontvangst werd afgerond met een receptie.

Klik hieronder door voor de historiek van de club door Werner Maerevoet

 

Historiek van de club door ere-Voorzitter Werner Maerevoet:
“Laat mij toe om te starten met wat voorgeschiedenis van de tafeltennissport in Temse door middel van een stukje uit een interview dat mijn broer Marcel Maerevoet heeft afgenomen van wijlen Emiel Weyn, toen één van onze beste spelers, in september 1984.
Eén en ander wordt ook bevestigd over de geschiedenis van de tafeltennis in onze streken dat in 1952 de “Scheldejongens Temse” reeds aan de slag waren in het Hamse Tafeltennisverbond, een initiatief van het toenmalig Patro Hamme.

Reeds in 1967 werd er in café de Reisduif (uitbater was toen Walter Mys), aan den toog tussen pot en pint beslist om een ping-pong club te beginnen. Aan ons grootvader zaliger werd gevraagd om twee ping-pong tafels in elkaar te timmeren en zo zijn we gestart. Het materiaal zoals netjes, paletjes, balletjes konden toen nog gekocht worden bij de sportwinkel van Gaston De Wilde in de Kasteelstraat.

Ter voorbereiding van de officiële oprichting van de club was er op woensdag 31/01/1968 (net op mijn 16de verjaardag) een eerste contaktavond. Bleek dat er toen reeds 23 leden waren en was het voorstel voor de naam van de club : Temsica. De functies werden bepaald en eveneens wat deze inhielden.
Op 9 februari 1968 vond dan de eerste algemene vergadering plaats in café De Reisduif, tevens de stichtingsvergadering van de club. Waren aanwezig : Colyn Roger, Meersman Agnes, De Bock Eleonore(echtgenote van Mys Walter) , Mys Walter en Marc (zoon van), Engels Eric, Inzé Hector, Maerevoet Jean, Werner en Marcel (zoons van), Mathieu Fernand, Peeters Victor, Robberecht Albert, Weyn Emiel en Riské Emiel. De voorgestelde naam Temsica werd niet weerhouden en werd vervangen door Tafeltennisclub Temse, afgekort TTC-Temse.

Van de toen 15 aanwezige leden zijn er nog 5 in leven met name : Mys Walter en Marc, Engels Eric, mijn broer Marcel en ikzelf.
Maerevoet Jean werd de eerste voorzitter en Walter Mys werd eerste schatbewaarder-secretaris.

De club was een feitelijke vereniging en is dat vandaag nog steeds alhoewel ik een document heb teruggevonden gedateerd op 04/09/1978 tot oprichting van een VZW met de daarbij horende statuten en een raad van bestuur met volgende leden : Maerevoet Jean, Van Landeghem Eric, Van Bael Jos, Meersman Tony, De Rijck Jozef en ikzelf. Wat eigenaardig is dat in de statuten stond dat de vereniging zou gevestigd zijn in Tielrode. Hiervoor heb ikzelf tot nu toe geen verklaring gevonden en ook niet waarom de oprichting van de VZW nooit is doorgegaan.
Reeds in 1968 werd er reeds aangesloten bij de KBTTB (Koninklijke Belgische Tafeltennis Bond) met twee ploegen.
In september 1970 werd voorzitter Jean Maerevoet lid van het provinciaal comité Oost-Vlaanderen tot 1975.
In 1971 transfereerden Emiel Weyn en Hector Inzé, op dat moment nog allebei C-0 van Herleving Dendermonde naar Temse. Kostprijs voor de transfer destijds : 100 € per speler.

Na 3 jaar gespeeld te hebben in de feestzaal van café De Reisduif bleek dat de zaal te klein was geworden voor het groeiend aantal leden en verhuisden we in 1971 naar de sporthal in de Gasthuisstraat waar we 1/3 van de zaal huurden voor de trainingen en de cafetaria voor de competities. Tijdens de trainingen op maandagavond vlogen de volleyballen op en rond de tafels en werden de competitie wedstrijden gespeeld in een rumoerige en rookvolle cafetaria. Op termijn zou blijken dat dit niet houdbaar was ook om financiële redenen.
In 1971 organiseerde de club het nationaal criterium voor de jeugd en in mei 1973 werd in Temse het provinciaal kampioenschap georganiseerd.
Maar de uitschieter blijft nog altijd de organisatie van Belgisch kampioenschap voor veteranen en Dames en Heren Reeks-A op 1 april 1973 in de sporthal van Temse. Een evenement dat een andere club in Oost-Vlaanderen nog nooit had gepresteerd.
De financiële raming destijds voor deze organisatie was wat inkomsten betrof : 900 € en uitgaven : 1200 €. De toegangsprijs was toen 1 €. Alle ramen waar zonlicht kon doorkomen dienden met zwarte plastiek te worden afgeplakt om geen zonreflectie te krijgen op de tafels. Bij de heren werd voor het eerst iemand Belgisch kampioen die de nieuwe spelmethode van top-spin perfect beheerste met een pallet bekleed met omgekeerde noppen en een rubberdikte rond 2,5 mm. Niet veel later werd de anti-topspin pallet op de markt gebracht.

Ondertussen, ik vermoed in 1975, werden er contacten gelegd met de eigenaars, Dhr en Mevr Verheyden van het Brouwershof aan de Edgard Tinelplaats (waar nu nog de parketwinkel is gehuisvest) en werd met verenigde krachten het ganse pand opgekuist en omgebouwd tot een mooie tafeltennisruimte met vooraan een cafetaria. Ons nieuwe lokaal werd op 01/10/1976 in gebruik genomen. Vanaf toen werden er op woensdagmiddag de eerste jeugdtrainingen gegeven.
Lang hebben we daar niet moeten vertoeven. In augustus 1978 kregen we te horen dat de club het Brouwershof moest verlaten tegen 1 september, 6 weken voor de competitie begon! Er werd een spoedvergadering georganiseerd waarbij de eigenares aanwezig was maar weigerde de vergadering bij te wonen en er geen reden werd opgegeven waarom wij het Brouwershof moesten verlaten. Hierover wil ik nog iets citeren uit het interview met Emiel Weyn.
Ik was zo kwaad dat ik tijdens het afbreken van de lichtarmaturen in de zaal de draden van de aansluitingen zo kort mogelijk bij het plafond had afgeknipt zodat deze niet meer bruikbaar waren voor een nieuwe aansluiting.
Opnieuw diende gezocht te worden naar een nieuwe speelruimte die we uiteindelijk vonden in de turnzaal van de Broeders van Liefde in de Akkerstraat. Na wat extra verlichting bijgelegd te hebben kon de competitie op het nippertje nog opgestart worden. Ons lokaal zou terug gevestigd worden in café De Reisduif. In de Broeders school bleven we spelen tot 1988 maar wisselden nog tweemaal van clublokaal : De Ster bij de Pepemans en café …………………( wat nu Het Vermoeden noemt).

In 1985 kregen we de eerste wissel van het voorzitterschap. Eric Van Landeghem nam het roer over van Jean Maerevoet die ere-Voorzitter werd voor het leven.
Vanaf 1986 begaf de club zich ook voor het eerst op de transfertmarkt en werden een aantal gerenomeerde spelers zoals een Karel Mestdagh, Bart Vermoesen, Wilfried Heyrman, Lieven Peeters naar Temse getrokken. Ondertussen transfereerde Marcel zelf naar Kieldrecht.
Toen Eric in 1987 vernam dat de gemeente de hoeve van de familie Van Raemdonck in de Eeckhoutdriesstraat wenste om te bouwen tot een sportruimte was hij er als de kippen bij om te zien of de bovenruimte niet kon worden ingericht als tafeltennisruimte. Na heel wat vergaderingen met de gemeentearchitect/urbanist Dhr Boel werd de bovenruimte aangepast om tafeltennis te kunnen spelen met voor het eerst gescheiden kleedkamers voor thuis- en bezoekende ploeg en sanitaire voorzieningen met douches. Op 27/08/1988 werd dit nieuwe lokaal ingehuldigd en had tevens de viering plaats van het twintig jarig bestaan van de club. Dat we nu nog steeds spelen in de Hoeve is een blijvende verdienste van Eric.

In de periode tussen 1988 en 1994 ontstond ook het “recreatief” tafeltennis in de club. Deze recreanten kwamen op maandagavond gewoon een balletje slaan. Met de jaren groeide deze groep uit en vormde naast de competitiespelers een kern die de familiale sfeer opbouwde binnen de club en allerhande activiteiten organiseerde die meestal veel bijval hadden bij alle spelers. Deze familiale sfeer is nog steeds aanwezig in de club.
In september 1994 stelde Eric zijn voorzitterschap ter beschikking en werd ik, na aandringen van ons vader, (Jean Maerevoet) verkozen tot nieuwe voorzitter (er was trouwens geen andere kandidaat) en werd Eric eveneens ere-Voorzitter voor het leven. Tijdens deze algemene vergadering had ik voor de club een aantal doelstellingen geformuleerd zoals het terug aantreden met 2 ploegen in de KBTTB en waarbij één ploeg op korte termijn terug in 2de prov. zou spelen en één jeugdploeg ook zou aantreden in de KVKT (Koninklijke Vlaamse Katholieke Tafeltennisfederatie).

Dat sport er anders kan over beslissen heb ik aan den lijve moeten ondervinden en in plaats van te stijgen zakte onze A-ploeg naar 4de prov. in de KBTTB. Dit werd echter gecompenseerd in de KVKT waar de A-ploeg en de jeugdploeg kampioen speelden.
De eerste jaren ging er veel aandacht naar het afwerken van de accommodatie, vernieuwen van de speeluitrusting (nieuwe tafels), opbouwen van een clubstructuur, verbeteren van de communicatie o.a. door ons clubblaadje “Yes”, uniforme kledij en training.
Naast de jeugdtraining werd er gestart met training voor de senioren geleid door Marcel en het resultaat hiervan heeft niet lang op zich laten wachten.
Stijgende klassementen van spelers, individuele- en ploegoverwinningen op tornooien en bekerwedstrijden en niet in het minst opeenvolgende kampioentitels in de competities.

In 5 jaar tijd klom de A-ploeg in KVKT tot in de 1ste afdeling op provinciaal niveau en hadden we in deze competitie niet minder dan vier C-spelers.
De A-ploeg in KBTTB realiseerde het om op 3 jaar tijd vanuit 4de prov. op te klimmen tot 2de prov. en dit met eigen spelers.
Spelers die vroeger enkel recreatief speelden en mee de geleide trainingen waren gaan volgen gingen stelselmatig mee aansluiten om competitie te spelen en verminderde het aantal recreanten.

We hebben jaren jaarlijkse publiciteit gemaakt voor het recreatief tafeltennis, zelf een drietal open-recreanten tornooi ingericht, maar dit heeft niet mogen baten en bleef het aantal recreanten vrij klein.

Ondertussen was mede door het stijgend aantal spelers van de korfbal en de petanqueclub de cafetaria te klein geworden en werd eind 1999 gestart met een nieuwbouw aansluitend aan de bestaande cafetaria waardoor er een 60 m² oppervlakte bijkwam en er clubfeestjes met eten konden gehouden worden voor zo’n 40 à 50 mensen. Het was een investering waar de 4 clubs en de gemeente elk de helft van de nieuwbouw hebben gefinancierd. Voor elke club betekende dit een financiële bijdrage van 1875,-€. De officiële opening van de vernieuwde cafetaria vond plaats op 16/12/2000 door toenmalig Schepen van Sport, Dhr Marc Cordeel.

Wij maken nu een sprong naar 2008 waar wij ook ons 40-jarig bestaan hebben gevierd. Op dat moment speelden we met niet minder dan 4 ploegen in de VTTL (Vlaamse Tafeltennis Liga), twee ploegen in Sporta (vroegere KVKT) en 1 jeugdploeg in Sporta. De uitslagen konden wekelijks gevolgd worden op een scorebord dat volledig volzet was en betekende dat we aan onze limiet gekomen wat het aantal ploegen betrof rekening houdend met onze accommodatie.
Een aantal jaren terug werd ook het sanitair gedeelte nog vernieuwd aangezien de wetgeving verplicht om gescheiden sanitair te voorzien voor mannen en vrouwen.

Toen ik in 2013 het politiek mandaat van OCMW-Voorzitter en Schepen Sociale zaken op mij nam moest ik vrij snel vaststellen dat er nog weinig tijd overbleef om mij nog voluit te engageren voor de club. Er waren nog wel de regelmatige bestuur- en de algemene vergaderingen, het clubkampioenschap en het dubbeltornooi met het mosseldiner maar de voeling met het clubleven verminderde stelselmatig en mijn palet bleef quasi onbespeeld in mijn palethouder al die tijd. Het was altijd mijn intentie geweest om de fakkel van het voorzitterschap door te geven na het vieren van ons 50-jarig bestaan. Maar het was Stefaan Smet die een paar weken voor de Algemene Vergadering van mei 2017 mij vroeg of hij het voorzitterschap zou mogen overnemen. Lang heb ik daar niet moeten over nadenken in de wetenschap dat ik in het seizoen 2017-2018 door andere bezigheden waarschijnlijk nog minder tijd zou overhebben voor de club dan voorheen. Ik besefte ook dat de club een nieuw élan , terug gedrevenheid nodig had om de club een nieuwe koers te doen varen. Stefaan werd dan verkozen tot nieuwe voorzitter en mij werd de eretitel van ere-Voorzitter toegewezen. Eveneens werden twee jonge spelers Kevin Foubert en Philippe Van Assche als nieuw bestuurslid gekozen. Ik kan stellen dat er sindsdien een nieuwe dynamiek is ontstaan in de club en er een nieuw hoofdstuk kan geschreven worden.
Een club 50 jaar in stand houden, en zeker een tafeltennisclub waar de publieke interesse toch minder groot is dan voor andere sporten, is geen gemakkelijke opdracht zeker niet in de periode wanneer je nooit zeker bent van je huisvesting. Gelukkig is die bekommernis er niet meer.
Het is dank zij de belangeloze inzet van zovelen gedurende die 50 jaar dat Tafeltennisclub Temse nog steeds bestaat.”