TEMSE – Ivo Van Kerckhoven (45) en zijn vrouw Lidiya (41) zijn over en weer gereden naar Polen om een moeder en haar twaalfjarige zoon, Oekraïense vluchtelingen, op te halen. Lidiya is in Oekraïne geboren en heeft er nog vrienden en familie wonen.
“Ik hoor van vrienden dat ze al drie dagen moeten schuilen, hun stad wordt zwaar gebombardeerd.”
Zaterdagmiddag vertrokken, maandagochtend zeer vroeg terug aangekomen, en in tussentijd 2.800 kilometer gereden: Ivo en Lidiya van café De Kaailopers in Temse hebben het voorbije weekend vooral in de auto gezeten. Met een goed doel: een moeder en haar zoon ophalen om hen bij hen thuis in Temse onder te brengen. Larisa en haar zoon Kirilo zijn vrienden van het koppel: Lidiya is in Oekraïne geboren en houdt nog contact met vrienden en familieleden in het land.
Larisa is samen met Kirilo nu veilig, maar liet haar man, haar andere zoon en schoondochter achter. Hun woonplaats, de stad Tsjernihiv bij de Wit-Russische grens, heeft het zwaar te verduren.
“Ik kan maar sommigen van mijn vrienden en familie daar bereiken”, zegt Lidiya. “Ik hoor dat ze zich al drie dagen moeten schuilhouden. De stad wordt zwaar gebombardeerd.”
Haastig koffer gepakt
“Moeder en zoon zijn vier dagen op de vlucht geweest sinds ze Tsjernihiv hebben verlaten, vertelt Ivo. “In verschillende auto’s, door bossen en velden. Grote wegen zijn kapot of worden gecontroleerd door de Russen, dus ze moesten de kleine wegen nemen. Per trein zijn ze naar Sędziszów gereisd, een dorp bij het Poolse Krakau. Dat zit vol met vluchtelingen: er waren drie treinen aangekomen en alleen al op hun trein zaten 1.800 mensen. In heel Polen zitten trouwens veel vluchtelingen. We hebben in de nacht van zaterdag op zondag, toen we hen hadden opgepikt, nog langs tientallen hotels gereden voor we een slaapplek vonden.”
Moeder en zoon logeren bij Ivo en Lidiya.
“Het is een schrijnend verhaal. De mensen hebben niets meer. Ze hebben haastig hun koffer gepakt en hun huis is ondertussen platgebombardeerd. Natuurlijk willen ze graag terug, maar dat kan nog een jaar duren. Wanneer de oorlog stopt, moet alles worden heropgebouwd, want hun stad is vernietigd.”
Ivo is bereid de trip nog eens te ondernemen, als andere kennissen uit Oekraïne aangeven naar België te willen.
“Ondertussen heb ik al gehoord dat een apotheek bereid is hulp aan te bieden en een kameraad heeft een bestelwagen waarmee we goederen naar daar kunnen rijden. We willen met die spullen graag de mensen in Tsjernihiv helpen. We hebben alleen nog geen idee hoe we dat daar gaan krijgen.” (Bron+foto: HN/Tom Nuytemans)
