Meer dan 60 jaar geleden, op 24 september 1955, een historische dag:“den Ardenia” zag het levenslicht.
Slager Jean-Pierre Smet blikt terug:
“Mijn vader Julien Smet (°19/07/1926 / +28/12/2009), getrouwd met mijn moeder Marie-Louise Bogaert (°21/10/1928) kocht het pand op het hoekje van de Schoolstraat en Paterstraat in 1955. Mijn vader volgde het voorbeeld van zijn moeder Célestine Vergucht, die toen een poelenierderij uitbaatte in de Pastoor Boelstraat, naast het klooster van de Eerwaarde Zusters van de H Vincentius a Paulo.
Het was een bescheiden winkeltje dat mijn ouders overnamen van hun voorganger, beenhouwer Romain Burm. In een klein “stalleke” naast de winkel slachtte Romain Burm de koeien, die hij met een katrol omhoog trok via een valluik in het plafond. Ik herinner me dat aan de gevel een metalen ring was bevestigd waar de koeien ter afwachting buiten stonden tot zij aan de beurt kwamen. Dat was in die tijd heel gewoon.
Deze foto dateert uit 1930, waar Romain staat te pronken met een prijsstier voor de toenmalige slagerswinkel in de Schoolstraat, waar doorheen de tramsporen nog liepen, in een tijd waar mensen ’s avonds stoelen buiten zetten om met elkaar te praten en te lachen, in een tijd dat ’t gemak gewoon een houten plank was met een gat in ’t midden, in een tijd dat mensen heel wat minder hadden dan nu…
1946: pa Julien met schaap én Daniëlle en Jeanine Maes, toen hij werkzaam was in De Algemene IJzerhandel van
Maes-Blanckaert in de August Wauterstraat.
1955: ik was toen bijna 147 dagen oud (°01/05/1955) en deed vooral mijn best om mijn keel wijd open te zetten en de witgewassen kakdoeken vol te krijgen. Mijn zus Marleen is het daaropvolgende jaar geboren op 04/04/1956.
Zelf herinner ik me nog levendig het interieur met de witte tegeltjes met afbeeldingen van varkens, kippen en koeien en het kleine toonbankje, waarin “de kiekens, heps en zwarte sossies” broederlijk naast “koas” en boter lagen, terwijl aan haken voor de etalage, konijnen hingen. In die tijd moest niet eens alles in de koeling. De eerste leveranciers waren Charcuterie De Wever uit Rumbeke en Kaas van Schipper uit Gent. Kippen en konijnen kwamen van Van Broeck uit St.-Niklaas.
Hoe dikwijls zat ik niet met mijn zus samen op een bankje te kijken hoe mijn vader, die zelf ook slachtte, in datzelfde stalletje naast de winkel, de levende konijnen een slag in de nek gaf, met de poten aan een haak hing en de keel oversneed om daarna van het dier eerst het vel af te stropen, waarna de ingewanden uit de opengesneden buik in een afvalbak ploften. Hoe dikwijls heb ik mijn ouders niet geholpen in dat kleine stalletje bij het duiven pluimen, terwijl de gegoede burgerij tijdens het wildseizoen hun geschoten fazanten en hazen binnen brachten.
Aanvankelijk runde mijn moeder de winkel, vader Julien was in die tijd vertegenwoordiger van lijmen en verven in dienst van Metaldo in de Doornstraat. Later, toen de zaak drukker werd heeft hij die job moeten opgeven om zijn vrouw bij te staan. Den Ardenia onderging een eerste verbouwing in 1967. De volgende én huidige verandering dateert van eind september 1987.
Het noodlot sloeg toe: halfweg de jaren ’70 werd mijn vader op 50-jarige leeftijd zeer ernstig ziek en dat heeft mij er toe bewogen mijn vooropgestelde studies Toerisme stop te zetten en mijn moeder bij te treden in de winkel. Na zijn herstel trad hij ons opnieuw bij.
In 1985 stapte ik in het huwelijksbootje met Lutgarde Maes. Samen volgden we avondscholen traiteur en slager/spekslager. We kregen een zoon Jonathan (29 j), nu werkzaam bij de Groendienst van Temse en een dochter Charite (28 j), fotografe. Ondertussen zijn we meer dan 30 jaar getrouwd. Samen hebben wij de zaak in de loop der jaren uitgebouwd en geëvolueerd met de tendensen van deze moderne tijden, maar steeds de traditionele toets trouw gebleven.
In het verleden hebben we af te rekenen gehad met de opkomst van de grootwarenhuizen, maar door vast te houden aan een eigen identiteit en kwaliteit hebben we steeds enthousiast stand gehouden. We merken dat er de laatste jaren een tendens is gegroeid waarin klanten terug de weg vinden naar het “klein beenhouwerke”. Nu juich ik de komst van nóg een grootwarenhuis zelfs toe,
wat ik verwoord heb op één van de ondertussen bekende flashy groene krijtborden en kadertjes aan de winkelgevel, een uniek karakter, met slogans, gedichten en spreuken, die door de jaren heen mijn handelsmerk zijn geworden :
“Kan deze kleine zelfstandige slager op tegen de overmeesterende reclamekracht van grootwarenhuizen?”
YES, HE CAN!
“Door exclusieve, eerlijke, kwaliteitsvolle, niet-voorverpakte producten, vakkennis, persoonlijke en vriendelijke service, waarbij iedere klant géén nummer is!!!”
Slagerij Ardenia is al 60 jaren lang een begrip in Temse en ver daarbuiten. Zelf ben ik ondertussen 60 jaar geworden, maar wil graag nog 10 jaar doorgaan zolang onze gezondheid het toelaat en ik mijn conditie kan blijven onderhouden.
Ondertussen hangen de muren in de winkelruimte helemaal vol met kaders, als in een museum, waarin krantenknipsels een bijzonder verhaal vertellen over de historiek van 60 jaar gedreven kracht en inzet.
De beste beulingen van heel de wereld, de traditionele huisbereidingen zoals varkenskop en fricandon, de gerenommeerde américain préparé, het authentiek gehakt en zelfgemaakte salades, enz… stuk voor stuk producten die geapprecieerd worden door trouwe en nieuwe klanten, maar de titel: “de enige echte wildspecialist uit de streek is en blijft een geschenk van vader Julien.”
NOVEMBER FEESTMAAND MET TALLOZE PROMOTIES EN GESCHENKEN
Slagerij Ardenia, Schoolstraat 2 9140 Temse
03/7710289 0475/544037
ardenia@telenet.be
Woninginbraak
